پلی‌وینیل‌کلراید ماده اصلی جهت تولیدات اسباب بازی های پلاستیکی می باشد. ناپایدار بودن، قابلیت شکسته شدن در برابر نور و حرارت، تولیدکنندگان را بر آن داشت تا برای جلوگیری از تغییر ماهیت آن، از افزودنی‌های مختلفی مانند: فلزات سنگین (سرب، کادیم، کرم و غیره) استفاده کنند که متاسفانه در رنگ‌های مورد استفاده در اسباب بازی های کودکان به‌عنوان خشک کن و تثبیت کننده رنگ به مقدار زیادی استفاده می شود. استفاده ی گسترده از این مواد شیمیایی در اسباب بازی ها، به عنوان یکی از نگرانی های سلامت بشر به شمار می‌آید؛ چرا که مهم ترین اندام جذب کننده این مواد شیمیایی، کلیه ها هستند. از عوارض دیگر جذب این مواد در بدن، می توان به مسمومیت، سرفه، خشکی دهان، از دست دادن اشتها، تهوع، تنگی نفس، صدمات مغزی و فرآیندهای سرطان زا و غیره اشاره کرد؛ لذا بایستی رنگ و سایر مواد قابل استخراج این اسباب بازی ها، کم ترین سمیت را داشته باشند و این میزان از حد مجاز تجاوز نکند. در صورتی که رنگ با ساییدن اسباب بازی با انگشت برود، این محصول برای کودکان مناسب نیست؛ چرا که در بزاق دهان کودک حل خواهد شد.
در کشورهای مختلف اروپایی و آمریکا تحقیقات گسترده‌ای در مورد فلزات سنگین موجود در رنگ ها و مواد حاوی رنگ و خطرات ناشی از آن استفاده آن ها به عمل آمده است. در این کشورها مصرف این‌گونه رنگ ها محدود شده و یا در مواردی ممنوع گردیده است.